ေက်ာ္ေတာ့ေလွသူၾကီး ညားေတာ့ ေလွထိုးသား။

က်ေနာ္ေျပာျပခ်င္တဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ အပိုင္း(၇)။

ဒီေန႕ ရံုးသို႕ေရာက္တာနဲ႕ ဘဏ္ခြဲအသစ္ဖြင့္ရန္အတြက္ လိုအပ္ေသာ ကြန္ပ်ဴတာ၊ ႏွင့္ ဆက္စပ္ ပစၥည္းမ်ားကို စာရင္းလုပ္ရေတာ့သည္။ လိုအပ္သည္မ်ားကို ၀ယ္ခိုင္းျပီး၊ ရိွႏွင့္ျပီးသား ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း ျပင္ဆင္ရသည္။ ထမင္းစားသြားေတာ့ ေျမာင္းျမက လူမ်ားႏွင့္ေတြ႕ျပန္သည္။ ဒါနဲ႕ပဲ သူတို႕ က တစ္ေယာက္ထဲလားလို႕ လွမ္းေမးသည္။ ` ဟုတ္တယ္´ လို႕ျပန္ေျဖေတာ့ သူတို႕ေတြ က်ေနာ္ထိုင္ေနသည့္ ၀ိုင္းသို႕ကူးလာသည္။

`ည က က်ေနာ္အိမ္ကို ဘယ္သူလဲမသိဘူး၊ ဖုန္းဆက္တယ္ဗ်ာ။ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး။ဘာမွ လည္းေျပာမသြားဘူး။´ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို႕အထဲက တေယာက္က ျပံဴးစိစိနဲ႕။
ၾကည့္ရတာ သူတို႕ က်ေနာ္ကို စ ေနသည္ထင္သည္။ က်ေနာ္လည္းမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ျပီး စားလက္စ ထမင္းကိုဆက္စားေနလိုက္သည္။ မစုျမတ္က စျပီး `ကိုေတဇ. ဒီတပတ္ရံုးပိတ္ရက္အားလား။´ `ဘာျဖစ္လို႕လဲ၊ အခုထိေတာ့ အားေနတုန္းပဲ´ လို႕ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ သူ႕ၾကည့္ရတာဒီေန တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနပံုရသည္။ ပိုဆိုးသည္မွာ သူက ကရင္ဆိုေတာ့ ပိုဆိုးသည္။ ဟန္မေဆာင္တတ္သည့္ ပံုက သူ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ ထင္ေနသည္။ `အားရင္ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကမယ္ေလ။ အခုရံုမွာ တင္တဲ့ ေဒြးကားၾကည့္ခ်င္လို႕´။ ျပႆနာပဲ။ အလိုလိုမွ ရီးစားထားမလို႕ ၾကိဳးစားေနတုန္းရိွေသးတယ္ သူကတစ္မိ်ဳးျဖစ္ျပန္ျပီ။ ဒီလိုနဲ႕ `ၾကည့္ၾကတာေပါ့၊ က်ေနာ္အနားနီးရင္ျပန္ confirm လုပ္မယ္´ လို႕ျပန္ေျဖလိုက္ရသည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ သူ႕ေနရာမွာ က်ေနာ္သိတ္တခိုးခ်စ္ေနရတဲ့ ေကာင္မေလးသာဆိုလို႕ ကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းကို အခုသြားၾကည့္မွာပဲလိုေတြးေနမိသည္။ ဒါေပမယ့္လဲ သူဘယ္ေရာက္လို႕ ဘာလုပ္ေနသည္ မသိပါ။ ေနာက္ျပီးညက ဖုန္းဆက္တာ သူမဟုတ္ဘူးလားဆိုသည့္ အေတြးကလညး္ေရာက္ေနသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရိွသည္မွာ မစုျမတ္ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဒါေပမယ့္မေသခ်ာ။ ေမးလည္းေမးမၾကည့္ခ်င္ေတာ့။

ထမင္းစားျပီး က်ေနာ္အခန္းထဲကို ေရာက္သည္ႏွင့္ က်ေနာ္လက္မ်ားက က်ေနာ္စားပြဲေပၚမွာ ရိွတဲ့ဖုန္းခြက္ ဆီကို အလိုလိုေရာက္ရိွသြားသည္။ သူဆီဖုန္းေခၚေတာ့လည္း သူထမင္းသြားစားေနသည္။ ၾကည့္ရတာ သူက်ေနာ္ကို စိတ္၀င္စားပံုမရ။ အခုထိလညး္ဖုန္း ျပန္မဆက္ေသးဘူး။ မအားလို႕ပဲလား။ ဒါမွ မဟုတ္ က်ေနာ္နဲ႕ စကားမေျပာခ်င္ေတာ့လို႕လား မသိ။ စိတ္ဓာတ္ေတြေတာ္ေတာ္က်သြားသည္။ က်ေနာ္ကိုယ္ က်ေနာ္လည္း ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားသည္။ ဖုန္းလည္းထပ္မေခၚခ်င္ေတာ့။ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ တန္းလန္းျဖစ္ေနေသာ အလုပ္ကိုျပီးေအာင္ အရင္လုပ္လိုက္ရသည္။


မၾကာခင္မွာစားပြဲေပၚက ဖုန္းကျမည္လာပါသည္။ က်ေနာ္ကိုင္လိုက္ရာ ရံုးထဲရိွ အျခားဌာနတစ္ခုက အမတစ္ေယာက္ လွမ္းစျခင္းျဖစ္သည္။ `ေတဇ ေမာင္ေလး၊ အမျမင္လိုက္တယ္ေနာ္ Canteen မွာ ဟို ကရင္မေလးနဲ႕။ အန္တီဆီကို ဖုန္းဆက္ေျပာလိုက္ရမွာလား။´ လာျပန္ျပီ။ ဒီလူေတြကလညး္ ဘာမွန္းညာမွန္းမသိ ရမ္းသမ္းေျပာတဲ့ေနရာမွာ ႏွစ္ေယာက္မရိွဘူး။ `ဘယ္ကသာ ဟုတ္ရမွာလညး္ အမရယ္.. က်ေနာ္ၾကိဳက္တာ ဒီဘဏ္ကမဟုတ္ဘူးလို႕´ ခ်က္ခ်င္းကို ျငင္းျပစ္လိုက္ရသည္။ သူကထပ္ေျပာေသးသည္။ `ေကာင္မေလးက ေခ်ာတယ္ေနာ္။ ရွယ္ပဲ´တဲ့။ ရွယ္ခ်င္ရွယ္၊ မရွယ္ခ်င္ေန၊ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ္မမပဲလို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ဖုန္းခ်သြားသည္။ ခက္တာပဲ။ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ကမ်ား က်ေနာ္ ကို မစုျမတ္ႏွင့္ထင္ေနသည္မသိ။ သူ႕ကိုဘယ္လိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရမွန္းေတာင္းမသိေတာ့ဘူး။

ဒီေနဘယ္သြားသြား ရံုးကလူေတြက က်ေနာ္ ကို ျပံဳးစိစိလုပ္ေနသည္။ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး။ ေနာက္ဆံုးက်မွ က်ေနာ္နဲ႕ ညီအကိုလိုခင္တဲ့ အကိုတစ္ေယာက္ထံ မွသိလိုက္ရသည္။ `ေတဇ က ဒီလိုကြ။ လူတစ္ခ်ိဳ႕က မင္း ေခ်ာင္းသာ အသြား လမ္းမွ ပုသိမ္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကိုၾကိဳက္လာတယ္။ ျပီးေတာ အခုေျမာင္းျမဘဏ္ က ၀န္ထမ္းေတြကို မင္းက သင္တန္းေပးရင္နဲ႕ သူတို႕ နဲ႕ ရင္းႏွီးေတာ့ သူတို႕ က မင္းေကာင္မေလးကို ေျမာင္းျမဘဏ္ က လို႕ထင္ေနၾကတာ။´
ျပႆနာပဲ။ အခုမွ ေကာလဟာလ ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ၾကံဳလိုက္ရေတာ့သည္။ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ရႈပ္သြားမိသည္မွာ အမွန္ပင္။ အလိုလိုမွ က်ေနာ့္ ခ်စ္တဲ့ မမ နဲ႕ အဆက္အသြယ္ပ်က္ ေနခါမွ ဘယ္ကဘာမွန္းမသိတဲ့ သတင္းေတြက၀င္လာသည္။
ညေန ၅.၃၀ ထိုးျပီ ဆိုတာနဲ႕ တျပိဳင္ထဲ ရံုးမွ ကားေမာင္း၍ ျပန္လာခဲ့ရာ ရံုး၀င္းမွ အထြက္ မစုျမတ္ တို႕အုပ္စု နဲ႕တစ္ခါထပ္ေတြ႕ျပန္ျပီ။ သူက ျပံဳး၍ က်ေနာ္ကိုလွမ္းႏႈတ္ဆက္သည္။ က်ေနာ္ကလည္း ျပန္ျပံဳးျပရင္းနဲ႕ `မျပန္ေသးဘူးလား´ လို႕ေမးလိုက္မိသည္။ သူက `ျပန္ေစခ်င္ျပီးလား´ လို႕ျပန္စလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေအာင္ က်ေနာ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာ ရဲတက္သြားသည္။ `မဟုတ္ပါဘူး။ ခါတိုင္းဆို အေစာၾကီးျပန္တတ္လို႕ပါလို႕´ ေျပာျပီး ေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္။

အိမ္ေရာက္တာနဲ႕ ေရခ်ိဳး၊ ထမင္းစားျပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ တီဗီြၾကည့္ရင္ စိတ္ကူးရင္ေနမိသည္။ မၾကာပါဘူး အိမ္ခန္းေထာင့္ရိွ ဖုန္းက အသံျမည္လာသည္။

ဆက္ရန္။